May Karol Czarny Gerard

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

się na polityce.
Wierzę potwierdził vaquero.
Jestem także bardzo dobrym dyplomatą. Wierzycie?
Nie zaprzeczam, senior Pirnero.
72
Dlatego muszę być także dobrym wodzem. Zrozumieliście?
Zrozumiałem. A dlaczego nie bierzecie udziału w walce?
Bo to nie bitwa, a w takiej potyczce, tak znakomitemu dyplomacie nie przystoi brać udziału.
Ale powiedzcie, co tam słychać na polu? Jak idzie?
Dobrze, bardzo dobrze.
Mieliście ze sobą strzelbę, więc strzelaliście także?
Naturalnie.
A ilu zabiliście?
Sześciu albo siedmiu.
To niezbyt wiele zauważył Pirnero z miną znawcy. Bronią się jeszcze Francuzi?
Bronią się, ale właśnie nadeszli Apacze.
Do kroćset! To już po Francuzach.
Traperzy także zaatakowali. Sam Juarez ich przyprowadził.
Juarez? Słyszałem, że ma przyjść z odsieczą. Widzieliście go już kiedyś?
Widziałem.
Gdzie i kiedy?
Na naszej hacjendzie. Przyszedł by oddać memu panu w dzierżawę przyległą hacjendęVan-
dqua.
Ja go jeszcze nie widziałem, ale spodziewam się, że po zwycięstwie zaglądnie do mojej go-
spody i napije się szklaneczkę pulque lub julepu. Jestem mianowicie...Ach! Ach!
Przerwał nagle, bo właśnie otworzyły się drzwi przez które wszedł sierżant, a za nim jedenastu
żołnierzy. Stuknął kolbą o ziemię i zapytał:
Czy tu jest venta?
Tak odrzekł Pirnero drżąc ze strachu.
Jak się nazywacie?
Pirnero. Ale senior, czy nieprzyjaciel już jest we forcie?
Naturalnie, widzicie przecież.
Ale ja myślałem, że my zwyciężymy bąknął Pirnero naiwnie.
Diabeł da wam chyba zwycięstwo! zaśmiał się Francuz szyderczo, po czym zapytał: Co
za ludzie są w domu?
Ja.
Dalej!
Ten senior.
Co to za jeden?
Vaquero.
Tak, to niech nam odda swoją strzelbę.
Stary vaquero zacisnął pięść, w której trzymał strzelbę i zmarszczył brwi. Nie mógł pojąć jak
zwyciężeni Francuzi mogli wtargnąć do fortu. Miał zamiar bronić się i nie oddawać strzelby, lecz
Pirnero przystąpił do niego i szepnął do ucha:
Na miłość boską, nie róbcie głupstw i nie gubcie nas! to mówiąc wyrwał mu strzelbę i od-
dał sierżantowi.
Proszę senior, oto strzelba! Proszę to uważać za znak, że fort Guadalupe wita was z rado-
ścią.
Z radością? Przyjęliście nas strzałami, prochem i ołowiem. Kto jest jeszcze w tym domu?
Dwie młode seniority.
Gdzie?
Na piętrze. Zapewne się zamknęły.
73
Nam otworzą. Kto jeszcze?
Na strychu jest jeden senior z trzema senioritami.
Kto taki ten senior?
Hrabia Rodriganda.
Hrabia? Do diabła. Bogaty?
Nawet bardzo.
Dobrze, zobaczymy czy coś ma. Zwiążcie tego vaquero. %7łołnierze wyciągnęli sznury i zbli-
żyli się do vaquero. Ten jednak zerwał się ze stołka i wyciągnął nóż.
Nie pozwolę się wiązać zawołał.
Santa Madonna! Co wam wpadło do głowy! krzyknął Pirnero. Jeden przeciwko dziesię-
ciu?
Vaquero opierał się jeszcze chwilę, w końcu jednak uznał dalszą obronę za niemożliwą i podał
ręce, które mu natychmiast skrępowano.
A teraz gospodarza zawołał sierżant.
Mnie także? wrzasnął Pirnero ze strachu. Chyba się pan myli. Panowie, ja najwierniej-
szym poddanym jego cesarskiej mości, Napoleona.
Jeżeli nim rzeczywiście jesteście, to nie powinniście się opierać, tylko słuchać mych rozka-
zów odrzekł żołnierz śmiejąc się. Dalej, podaj ręce!
Macie je, macie! rzekł gospodarz pokorniejąc. Proszę tylko wziąć pod uwagę, że nie je-
stem wrogiem Francuzów, nie jestem nawet Meksykaninem.
Tylko?
Pochodzę z Pirna.
Co? Gdzie to jest?
W Saksonii.
W Niemczech? Niech was diabeł porwie, ładny mi przyjaciel! Pirnero również został zwią-
zany. Nie starał się nawet opierać, dobrowolnie trzymał im ręce.
A teraz prowadzicie do innych! rozkazał sierżant.
Dwóch żołnierzy zostawił przy vaquero, zaryglowali drzwi wejściowe od środka i pomasze-
rowali na górę.
Tutaj są młode seniority! rzekł Pirnero wskazując na drzwi.
Zapukaj! zabrzmiał głos sierżanta.
Ponieważ pukanie okazało się daremne, wywalili drzwi kolbami.
O nieba! zawołał gospodarz z rozpaczy. Kto mi moje drzwi naprawi i kto pokryje koszty
naprawy. To czyste barbarzyństwo.
Milczeć! zawołał jeden z żołnierzy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki