Cindy Gerard Bohater z powieĹci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ten namiętny pocałunek jest czymś więcej niż tylko elementem strategii
mającej na celu zogniskowanie złości Jasona na Danielu.
Odpowiedział jej badawczym spojrzeniem, a potem znów pochylił
głowę i zaczaj ją całować. Serce waliło jej tak mocno, że słyszała prawie
jego łomot, czuła pulsowanie we wszystkich miejscach ciała, które
stykały się z jego ciałem, i wyobrażała sobie, co mogliby robić, gdyby
znaleźli się w jakimś intymnym odosobnieniu.
Nagle usłyszała pisk opon, a Daniel raptownie uniósł głowę. Wyjrzała
zza jego ramienia. Przez chwilę patrzyli na tylne światła samochodu
ginące za zakrętem uliczki.
- Myślę, że to powinno podziałać - odezwał się Daniel z lekką
zadyszką.
No cóż, na nią podziałało.
- Dobrze się czujesz? - spytał, powoli się od niej odsuwając.
Spojrzała mu w oczy i szybko pokiwała głową. Nawet jeśli widział po
jej oczach, że kłamie, nie dał tego po sobie poznać.
- Chodź, odwiozę cię do domu - powiedział. Phoebe pozwoliła mu
ująć się za rękę i poprowadzić do samochodu.
Tak więc przekazali Jasonowi jakąś wiadomość. Nadal nie miała
pojęcia jaką. I czy Daniel Barone odebrał sygnał, jaki otrzymał przy tej
okazji od niej. A może jednak trochę mu na niej zależy? Może nawet
bardzo?
Gdy dojechali do domu Phoebe po długiej, milczącej jeździe bez
zatrzymywania się na lody, bezwzględna rzeczywistość rozwiała te
mrzonki.
Daniel Barone, cudowny facet, nie mógł przecież zabujać się w
zaniedbanej, nieciekawej bibliotekarce, która nie dość że była trzy lata
od niego starsza, to jeszcze całe lata świetlne dzieliły ją od typu kobiety,
która naprawdę mogłaby go podniecać, zawrócić mu w głowie i z którą
Anula & polgara
żyłby długo i szczęśliwie.
Ale za to, myślała, leżąc samotnie w łóżku tej nocy, jak ten facet umie
całować „na niby"!
Następnego ranka Daniel wpatrzył się w swoje odbicie w lustrze
łazienki. Wyglądał koszmarnie. Przeciągnął dłonią po twarzy. Takie są
skutki bezsennej nocy. A nawet kilku.
Takie są skutki jedzenia lodów, paradowania w skorupie żółwia,
robienia garnków, malowania paznokci na czerwono i wierzenia
kłamczuchom bibliotekarkom.
Myślał, że Phoebe jest uczciwa. A ona okłamywała go przez cały
tydzień. Kłamała oczami. Uśmieszkami. Wmawiała mu, że ich bliskość,
dotykanie się podczas ćwiczeń samoobrony w ogóle na nią nie działają.
Że nie pragnie go tak, jak on jej pożądał.
Kłamczucha.
Obmył twarz zimną wodą, a potem oparł się obiema rękami o
umywalkę i zwiesił głowę. Musiał się przyznać sam przed sobą, że też
kłamał. Oszukiwał Phoebe i samego siebie.
To nie może trwać dłużej. Nie może przychodzić do jej domu,
udawać, że chce być jej kumplem, a potem wymyślać różne powody, dla
których może jej dotykać albo całować. Nie może tak postępować, gdyż
ona topnieje w jego ramionach, jej usta łapczywie odpowiadają na jego
pocałunki, a oczy błagają, by poszedł z nią do łóżka.
A on przecież pragnął tego samego.
- I co teraz, mądralo? - spytał swojego odbicia w lustrze.
Rozległ się dzwonek telefonu. W pierwszej chwili Daniel zamierzał
nie odbierać i odsłuchać później nagrania na sekretarce, ale po namyśle
wszedł do sypialni i podniósł słuchawkę.
- Barone - przedstawił się surowym tonem.
- Daniel?
- Ash? Czy to ty?
- Nie, jeżeli jesteś w tak podłym nastroju, na jaki wskazuje twój
głos.
- Cholera. Przykro mi. Akurat byłem... bardzo zajęty. Skąd
dzwonisz?
- Poważnie?
Anula & polgara
- Przecież bym sobie z tego nie żartował. Daniel się uśmiechnął.
Istotnie, szejk Ashraf Saalem, książę Zhamyru, nie żartowałby w ten
sposób.
Poznali się wiele lat wcześniej w kurorcie narciarskim Soldeu w
Andorze w Pirenejach. Ash spędzał tam wakacje, Daniel wpadł po
drodze dokądś, fundując sobie miły przystanek w podróży. Od razu
przypadli sobie do gustu z Ashem, który był niezależnym doradcą fi- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki