Mirski Andrzej MineĹo 100 lat

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ludności w niewolę było wówczas na porządku dziennym. Zastosował to książę Brzetysław
czeski podczas najazdu na Wielkopolskę w 1038 roku. Również Piastom nie były obce takie
praktyki. Na Rusi przymusowa kolonizacja pogranicza z Pieczyngami była, obok budowy
fortyfikacji, głównym zabezpieczeniem państwa przed najazdami ze strony tego
koczowniczego ludu. Stosowano ją już w X wieku.
Po 1031 roku Przemyśl przez ponad trzysta lat był związany z Rusią Kijowską.
Wyjątkiem były kilkuletnie okresy przynależności do Węgier (XI wiek) oraz do Polski
(w czasach Bolesława Zmiałego). W latach 1085-1150 był stolicą jednego z księstw ruskich.
Wówczas też ustaliła się jego pozycja jako ośrodka kultury ruskiej w tym rejonie. Powstała
prawosławna diecezja przemyska.
W 1344 roku Kazimierz Wielki przyłączył miasto do Polski. Lata 1450-1650 to okres
rozkwitu miasta. W 1772 roku w wyniku pierwszego rozbioru dostało się pod władzę Austrii.
W 1873 roku Austriacy rozpoczęli budowę ogromnej twierdzy - jednej z trzech największych
wówczas w Europie (po Amsterdamie i Verdun). Odbudowane po zniszczeniach obu wojen
światowych miasto liczy obecnie 70 tys. mieszkańców i jest siedzibą powiatu w woj.
podkarpackim.
WARTO ZOBACZY:
Stare Zamczysko na Wzgórzu Trzech Krzyży. Pozostały tu do dzisiaj ślady wałów
najstarszego grodu przemyskiego funkcjonującego w okresie od VIII do XIV wieku. Wał
ziemny łączył też wzgórza Trzech Krzyży i Zniesienie. Na Wzgórzu Zamkowym w II-giej
połowie X wieku wybudowany został gród, prawdopodobnie przez Czechów. W obrębie
grodu zachowały się resztki palatium i rotundy z XI wieku. Plan tych budynków jest prawie
identyczny, jak na Ostrowie Lednickim. Wszystko przemawia za tym, że powstały one
w latach 1018-1030, to jest w okresie, w którym nad Przemyślem rozciągała się władza
Bolesława Chrobrego, a następnie Mieszka II.
Sławnym i tajemniczym zabytkiem Przemyśla jest znajdujący się na górze Zniesienie
kopiec tatarski. Według legendy jest to grobowiec chana tatarskiego, usypany przez
poddanych czapkami po jego śmierci. Inna legenda mówi, że jest to mogiła założyciela miasta
- Przemysława. Prawdopodobnie kopiec powstał w IX wieku i został usypany gołymi rękami.
Możliwe, że był znakiem ośrodka władzy plemiennej.
W Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej w dziale archeologicznym możemy
obejrzeć wystawę znalezisk z terenu grodu przemyskiego. Muzeum znajduje się w dawnym
pałacu biskupów grekokatolickich przy Pl. Tadeusza Czackiego 3. Niezwykłą atrakcją są
pozostałości ogromnej twierdzy wybudowanej w XIX w. Forty Zniesienie i na Winnej Górze
z pierścienia wewnętrznego. Forty San Rideau w Bolestraszycach i Salis Soglio w Siedliskach
z pierścienia zewnętrznego. Forty z pierścienia wewnętrznego były wybudowane wcześniej
z cegły, pózniejsze forty pierścienia zewnętrznego - z betonu. Aączy je czarny szlak
turystyczny, który ma łącznie 45 km długości.
IV. MIESZKO I - CZAS STABILIZACJI (985-992)
Przyjazń z cesarzem Ottonem III, zdobycze Mieszka w ostatnich latach panowania: Dolny
Zląsk - stolica diecezji Wrocław i święta góra Zlęża, Kraków
Cesarz Otton II był żonaty z księżniczką bizantyjską Teofano. W 980 roku narodził im
się syn - Otton III. Gdy cesarz niespodziewanie zmarł, Teofano podjęła starania, aby
sprawować władzę w imieniu trzyletniego wówczas synka. Przeciwko niej wystąpił książę
bawarski Henryk Kłótnik, bliski krewny zmarłego cesarza. Ich ojcowie byli braćmi. Polski
władca Mieszko I poparł Henryka. Wysłał mu nawet na pomoc oddział wojska. W pewnym
momencie Henryk Bawarski jednak przeciągnął strunę porywając małego Ottona III.
Wówczas możnowładcy niemieccy zwrócili się przeciwko niemu i poparli cesarzową wdowę.
Walka zakończyła się kompromisem. Teofano odzyskała syna i jako regentka objęła władzę
w królestwie. Henryk utrzymał się w Bawarii. Książę Polan Mieszko zmienił front i również
stanął po stronie cesarzowej. W 986 roku spotkał się z nią i sześcioletnim Ottonem III.
Ofiarował mu liczne dary, między innymi wielbłąda, czym wzbudził podziw na dworze
cesarskim. Wziął również udział w oficjalnej wyprawie niemieckiej przeciwko Wieletom.
Teofano sprawowała władzę aż do swojej śmierci w 991 roku, potem zastąpiła ją Adelajda -
babcia małego Ottona III.
Dzieci Mieszka zaczęły dorastać. Około 986 roku jego córka wyszła za mąż za króla
szwedzkiego Eryka. Najstarszy Bolesław ożenił się w 984 roku z córką margrabiego Miśni,
Rykdaga. Zerwał to małżeństwo i odesłał żonę rodzicom w 986 roku. Jest taka stara pieśń
łużycka, która mówi, że rodzina zle przyjęła nieszczęsną dziewczynę. Rodzony brat wygnał ją
z domu, jako nierządnicę. Jeszcze krócej trwało małżeństwo Bolesława z Węgierką o nie
znanym nam imieniu. Z tego związku urodził się w 987 roku jego pierworodny syn Bezprym.
Niestety nie zapisał się on zbyt dobrze w historii Polski. Wystąpił przeciwko sprawującemu
władzę bratu Mieszkowi II, popierany przez wojska ruskie doprowadził do jego klęski
w wojnie na dwa fronty, objął władzę w osłabionym państwie, a następnie szybko zginął
w niejasnych okolicznościach. Trudno potępić intencje, bo Chrobry, a szczególnie
Krzywousty też zdobyli władzę siłą, rozpętując wojnę domową. Jednak wykonanie było
nieszczęśliwe - i dla Bezpryma, i dla kraju. Po 987 roku Chrobry ożenił się po raz trzeci -
z Emnildą, córką księcia prawdopodobnie krakowskiego, Dobromira. Była to wielka miłość.
Emnilda była czuła, łagodna i miłosierna. Miała dobroczynny wpływ na swojego męża - [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki