Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

umysłu bez wyrzekania się umysłu pierwszego, zdemontowania warunkowania
pochodzącego z introjekcji superego - bez łamania ani osłabiania ego, które jest
podstawą naszego człowieczeństwa - takiego, jakim opisywał je Guntrip(16).
Wola życia.
Ośrodek woli lokalizowany jest w korpusie ciała miedzy ramionami, bezpośrednio na
poziomie serca. Nazywam ośrodek woli tylnymi drzwiami do serca, czasami bowiem
jedynie przez zmiękczenie zbyt upartej woli człowiek może wejść w kontakt z
uczuciami płynącymi z serca.
Lowen (39) opisał przepływ energii w górę ciała: agresywnej (asertywnej) wzdłuż
pleców i erotycznej wzdłuż przedniej powierzchni ciała; opisał też, jak te dwa
strumienie łączą się w zdrowym funkcjonowaniu oraz jak rozdzielają się w
funkcjonowaniu neurotycznym. Ale wielu ludzi będzie uważało użycie woli za
zachowanie neurotyczne myląc naturalna walkę z kompulsywnym pragnieniem. Jeśli
odrzucimy użycie woli, wylejemy dziecko z kąpielą i będziemy mieli do czynienia z
innym rodzajem funkcjonowania spolaryzowanego. Nosi on nazwę impulsywności.
Impulsywność to działanie bez namysłu, bezcelowe dryfowanie, życie zawsze tu i
teraz, zrezygnowanie z kośćca moralnego i idealizowanie tego stylu życia jako
usprawiedliwionego zasadą zachowania spontanicznego.
Lowen opisał pulsacje miedzy zasadą przyjemności a zasada realności:
Wyznaczanie celów jest funkcją zasady realności zgodnie z którą jednostka
będzie znosić ból czy odkładać na pózniej dorazną przyjemność w imię
większej satysfakcji w przyszłości. Osiągniecie celu oznacza, że można
odprężyć się i cieszyć owocami swojej pracy. Takie zachowanie jest
racjonalne, jeśli cel naprawdę związany jest z obietnicami przyjemności.
Niestety, większość celów to symbole statusu, które zyskały w myśleniu ludzi
wyolbrzymione znaczenie (57).
Rzeczywiście, wielu ludzi myli racjonalne dążenie do celu z poszukiwaniem symboli
statusu i odrzucając symbol statusu jako cześć zbroi charakteru, odrzucają wszelkie
dążenie do celu. Takie odrzucenie cechowało styl życia dzieci-kwiatów w latach
sześćdziesiątych.
Podobnie musimy odróżnić kompulsywny upór od woli jako takiej. Ten proces widzę
nieco inaczej niż Lowen, który zdaje się ograniczać opis woli do następujących słów:
Wola jest antytezą przyjemności. Zmobilizowanie woli do osiągnięcia nawet
najmniejszego celu redukuje uczucie przyjemności (57).
Dążenie do celu i celowość są w środowiskach zajmujących się rozwojem cenione
tak nisko, ze Charles Kelley zmuszony był rozwinąć serie warsztatów zatytułowanych
wychowanie dla celu (education for purpose), by uzupełnić te, które były ludziom
lepiej znane a nosiły nazwę wychowanie dla uczucia (education for feeling). Głowna
cześć tej pracy obejmowała refleksje nad kierunkami własnego życia, nad
wzmocnieniem zasady realności oraz ugruntowaniem własnych decyzji (58).
Stan depresji można uważać, z jednej strony, za nadmiar kompulsywnego pragnienia
- nadmiar ten Lowen opisuje jako zródło napięcia i utraty przyjemności - a z drugiej
uznać za brak tego rodzaju woli życia, który Tillich nazwał męstwem bycia (59).
Człowiek depresyjny to ktoś, kogo opuściła wola życia. Z drugiej strony osoba w
stanie manii religijnej może wyrzec się swojej własnej woli, by podążać za wola Boga
lub wola guru. Niech się dzieje wola Twoja.
Rajneesh (Osho) ma parę interesujących rzeczy do powiedzenia zarówno w
sprawie ego, jak i w sprawie poddania się guru. Jeśli chodzi o ego, to
niektórzy sannjasini mogą być zdziwieni słuchając nauki Rajneesha (Osho):
Dobrze jest mieć ego, ponieważ inaczej nie będziesz miał w życiu kręgosłupa.
Każdy cię zmiażdży. Jeśli nie będziesz miał w życiu ego, pozostaniesz
nieistnieniem, będziesz wykorzystywany, gnębiony, torturowany. Każdy
człowiek, każdy Adolf Hitler stanie się twoim pasterzem, a ty będziesz owca.
(60)
Tak jak jest czas na skupione myślenie i widzenie, i czas na widzenie globalne, tak
jest czas na usztywnienie swoich planów i czas na ich rozluznienie, czas na
obstawanie przy swoim i czas na uleganie wpływom, czas na przebudzenie i
działanie i czas na sen i marzenie. Istota struktury charakteru jest wznoszenie i
zamrażanie ustalonych pozycji wokół czegokolwiek. Samo słowo charassein
pochodzi od Greków i oznacza ryć: charakter to ustalona matryca umysłu człowieka,
forma ograniczająca i zniekształcająca jego doświadczenie.
Powinieneś nauczyć się swojego ego - powiada Rajneesh (Osho) - ale
jednocześnie daleko ważniejsze i donioślejsze jest to, byś nauczył się, iż w
każdej chwili, kiedy zechcesz odłączyć się od ego, możesz to uczynić. (60)
Formuj się i deformuj, krystalizuj i rozpuszczaj, kształtuj strukturę i pozbawiaj ją
granic, by rozprężać się i rozszerzać; zmieniaj granice, by nadać życiu nowy kształt. I
naucz się także, jak w dowolnym momencie ponownie się zintegrować.
W sprawie poddania się guru wypowiada się Rajneesh (Osho), odpowiadając na
następujące pytanie: Stwierdzam, ze prawie nie jestem w stanie poddać się
męskiemu ego. Zamiast tego zaczynam rywalizować, stawiać opór albo bać się. Czy
mógłbyś powiedzieć coś na ten temat? Oto cześć odpowiedzi:
Kto ci mówi, żebyś poddała się męskiemu ego? Nigdy nie poddajesz się
komuś innemu. Kiedy dwoje ludzi zakochuje się, oboje poddają się miłości;
żadne z nich nie poddaje się drugiemu. Jeśli ten drugi człowiek stara się,
żebyś mu się poddała, unikaj tego..., to nie jest miłość. Miłość nigdy nie
wymaga poddania... Jeśli mężczyzna wymaga od ciebie wyrzeczenia, nie
kocha cię. Nie wplątuj się w taki romans pozbawiony miłości. On cię
nienawidzi - inaczej po cóż by żądał wyrzeczenia? Chce tobą zawładnąć, chce
zmienić cię w rzecz. Chce cię użyć, wykorzystać. Myśli o tobie jedynie jako o
ciele, mechanizmie. Nie szanuje cię jako osoby, jako ducha. To upokorzenie,
a nie miłość. (61)
Oto jasno przedstawiona relacja miedzy właściwym a niewłaściwym wyrzeczeniem z
jednej strony a ego funkcjonalnym i ego statusu - z drugiej. Niewłaściwe poddanie się
prowadzi do tego, że można dać się wykorzystać i upokarzać, ale właściwe użycie
ego zabezpieczy cię przed niewłaściwym rodzajem wyrzeczenia, tak jak właściwy
rodzaj wyrzeczenia jest nieodzowny, by porzucić status ego i zbroje charakteru.
Przyjaciel duchowy i mesjanistyczny przywódca.
Pisarz buddyjski Chogyam Trungpa rozważa poddanie się jako proces otwierania się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki