Tytus Liwiusz Dzieje Rzymu I VI

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

cały kraj celtycki. Nazywał się on Ambigatus, człowiek
bardzo potężny dzięki dzielności i szczęściu tak własne-
mu, jak całego państwa; za jego rządów Gallia do tego
stopnia obfitowała w plony i ludzi, iż wydawało się,
że może nie da się pokierować tak wielką liczbą miesz-
kańców. Będąc już w podeszłym wieku, zapragnął od-
ciążyć swe państwo od tego nadmiaru ludności i oświad-
czył, że swych siostrzeńców Belloweza i Segoweza,
młodzieńców energicznych, wyśle do siedzib, które bo-
gowie wskażą przez wróżby; mieli wziąć ze sobą, we-
dług swej woli, taką ilość ludzi, by im żaden naród
nie mógł stawić oporu, gdy przyjdą. Segowezowi losy
11
Wenetowie naród na północno-zachodnim wybrzeżu Mo-
rza Adriatyckiego, między Padem a Istrią, w okręgu dzisiejszej
Wenecji.
12
Retowie mieli swe siedziby na terenie dzisiejszego Tyrolu
i zachodniej części Szwajcarii.
13
Tarkwiniusz Stary rządził w Rzymie (według tradycji)
od r. 616 do r. 578 przed n. e.
14
Biturygowie naród celtycki, mieszkający w Akwitanii;
miał swe główne miasta tam, gdzie są dzisiaj miasta Nouan
i Dourges.
15
wyznaczyły Las Hercyński Bellowezowi bogowie prze-
znaczali wcale nie łatwiejszą drogę, mianowicie do Italii.
Zabrał on z sobą Biturygów, Arwernów, Senonów,
16
Eduów, Ambarrów, Karnutów i Aulerków . ponieważ
u tych szczepów był nadmiar ludności. Wybrał się
w drogę z ogromnymi zastępami pieszych i konnych
17
i dotarł do kraju Trykastynów . Tu zagrodziły mu
drogę Alpy; wcale się nie dziwię, że wydały się nie-
możliwe do przejścia, ponieważ do tej pory nie pro-
wadziła przez nie żadna ścieżka; tak przynajmniej
utrzymuje tradycja historyczna, chyba że chce się dać
wiarę podaniom o Herkulesie. Tu Gallowie zatrzymali
się, jakby osaczeni przez wysokie góry. Oglądali się na
wszystkie strony, którędy mogliby przejść przez nie-
botyczne szczyty do drugiej krainy, ale powstrzymy-
wał ich też pewien obowiązek, ponieważ przyszła wieść,
że przybyszów szukających nowych siedzib oblega lud
18 19
Salluwiów . Przybyszami byli Massylijczycy , którzy
na okrętach przybyli z Focei. Gallowie uznali to za
wróżbę dla swego własnego losu i dali im pomoc, tak że
Massylijczycy mogli za zgoda Salluwiów obwarować
to miejsce, które zajęli zaraz po wyjściu na lad. Sami
Gallowie przeszli przez Alpy przez kraj Taurynów
15
Las Hercyński w szerszym znaczeniu rozumiano przez to
określenie calość gór w środkowej Europie (na północ od Dunaju,
od Renu aż do Karpat).
16
Arwernowie szczep gallicki w Akwitanii, w dolinie dzi-
siejszej rzeki Alliery; Senonowie szczep gallicki mieszkający
nad górną Sekwaną; Eduowie szczep gallicki zamieszku-
jący tereny między Loarą a Saona; Ambarrowie nad rzeka
Saoną; Karnutowie między Loarą a Sekwaną; Aulerkowie
szczep gallicki w środkowej i pólnocno-zachodniej Gallii.
17
Trykastynowie mieszkali między dzisiejszymi rzekami Izerą
a Dróme.
18
Salluwiowie szczep liguryjsko-celtycki w południowo-
wschodniej Gallii, między Roclanem a Alpami Liguryjskimi.
19
Massylijczycy mieszkańcy terenu dzisiejszej Marsylii.
20 21
i przełęcz Julijską . Niedaleko rzeki Ticinus pobili
Etrusków; ponieważ usłyszeli, że teren, na którym obo-
22
zowali, nazywał się Insubrią , wobec istnienia tej sa-
mej nazwy na określenie jednego szczepu Eduów uznali
to za pomyślną wróżbę dla tego miejsca i założyli miasto.
Nazwali je Mediolanem.
23
[35] Inny z kolei oddział Cenomanów pod wodzą
Etytowiusza szedł śladami poprzedników; a gdy tym
samym wąwozem przeszli przez Alpy. przy ułatwieniach
ze strony Belloweza objęli pod swe panowanie okolice
24
dzisiejszych miast Bryksji i Werony . Po nich osiadają
25
Libuowie i Salluwiowie blisko starożytnego szczepu
Lewów Ligurów, mieszkających po obu stronach rzeki
26
Ticinus. Następnie Bojowie i Lingonowie przeszli przez
Peninus 27, a ponieważ wszystkie tereny między Padem
20
Taurynowie (Taurini) szczep liguryjski nad górnym bie-
giem Padu, w okolicy dzisiejszego miasta Turynu; Przełącz Ju-
lijska w oryg.: ipsi per Taurinos saltusque Iuliae Alpis trans-
cenderunt prawdopodobnie lekcja zepsuta.
21
Ticinus lewoboczny dopływ Padu, dziś Ticino wzgl. Tessino.
22
Insubrowie był to w czasach historycznych potężny szczep
celtycki w Gallii Zapadańskiej.
23 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odnośniki